.Από την αρχή…

Την ώρα που η απασχόληση στο νότιο Αιγαίο και το Ιόνιο, σύμφωνα με το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ του υπουργείου Απασχόλησης, μοιάζουν να αυξάνονται, με 11.000 θέσεις σερβιτόρων να έχουν δημιουργηθεί τον περασμένο μήνα, οι θέσεις στη μεταποίηση και το εμπόριο, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις της χώρας, γίνονται είδος προς εξαφάνιση. 
Ταυτόχρονα το ΙΟΒΕ, με χθεσινή διόρθωση της πρόβλεψής του, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ύφεση θα ξεπεράσει κατά μισή μονάδα τις αρχικές προβλέψεις των δανειστών μας, φτάνοντας και πάλι το 5%.
Παρά τη δραματική μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, τα κόστη δανεισμού και ενέργειας καθιστούν το κόστος παραγωγής από τα υψηλότερα στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα μία επιχείρηση να χάνει όσο περισσότερους εργαζόμενους απασχολεί. Σε αυτό, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν άλλαξε κάτι.
Ταυτόχρονα, παρά τον ακτιβισμό του επικεφαλής της κυβέρνησης, η χώρα απέχει από τα να γίνει πραγματικά ελκυστική. Οι διαδικασίες δεν έχουν απλοποιηθεί, οι φόροι είναι ψηλοί, το τραπεζικό σύστημα πληγωμένο ακόμα από την κρίση και η πολιτική αστάθεια ενδημική. 
Τα εμπόδια εισόδου στην αγορά υψηλά, καθώς όσοι είναι μέσα δεν προτίθενται να αφήσουν άλλους να μπουν στο σοβαρότερο ελληνικό -και ευρωπαικό- πολιτικό πρόβλημα. Η κατάσταση αποτυπώνεται στις αποκρατικοποιήσεις που δεν προχωρούν, παρά τις μεγάλες προσπάθειες της κυβέρνησης, καθώς ουδείς «τρελαίνεται» για «ασημικά» που μόνο εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να κοστίζουν πανάκριβα. 
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όλους τους διαγωνισμούς μέχρι σήμερα υπάρχει ένας κατ’ ουσίαν υποψήφιος με τον οποίον γίνονται συνομιλίες παραχώρησης του κάθε φορά περιουσιακού στοιχείου, κάτι που ενθουσιάζει τους κυρίους από την Ασία οι οποίοι έχουν συνηθίσει να αγοράζουν χωρίς διαγωνισμούς.
Το επόμενο δίμηνο φαίνεται ότι θα έχουμε μία καλή τουριστικά χρονιά που, βοηθούσης της φοροδιαφυγής, θα ανακουφίσει λίγο τα πράγματα. Αλλά όποιος πιστεύει ότι η χώρα είναι παραγωγικά πιο ισχυρή και με προϊόντα που θα της φέρουν περισσότερη αξία από ενδεχόμενες εξαγωγές, μάλλον πρέπει να αναθεωρήσει.

 Η κρίση αφήνει ένα νεκροταφείο από επιχειρηματικά κουφάρια που ουδείς τραπεζικός δανεισμός θα μπορέσει να αναστήσει. Γιατί, άλλωστε; Αυτή την Ανάσταση θα την «πληρώσουν οι φορολογούμενοι». 

Ίσως είναι προτιμότερο να αρχίσουμε από την αρχή. Μία αρχή πολύ επώδυνη, αλλά διπλά αναγκαία: Από την αρχή οργανώνεται πιο εύκολα μια αγορά χωρίς εμπόδια εισόδου και η έλλειψή τους καθιστά πιο «φθηνή» την ίδρυση και λειτουργία μια επιχείρησης

.

.