Είναι ίσως το πιο
διαδεδομένο ψέμα: «Για την κατάστασή μας φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι!». Αυτούς
που δεν έβρισκε να απολύσει ο Μανιτάκης και «αναγκαστήκαμε» να διαλύσουμε
ολόκληρη τη δημόσια ραδιοφωνία-τηλεόραση. Και για την ανεργία επίσης, αυτοί
φταίνε. Τους χρυσοπληρώνουμε και δεν μας μένουν λεφτά για ανάπτυξη. Ε, λοιπόν,
ας σοβαρευτούμε.
Το πρόβλημα δεν είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά οι πολιτικοί
(και μερικές φορές και οι δημοσιογράφοι που τους καλύπτουν - στους
συνδικαλιστές δεν θα αναφερθώ, είναι στην κατηγορία πολιτικοί και κάτι
χειρότερο: υποψήφιοι πολιτικοί).
Από τη δεκαετία
του '80 κιόλας η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει επανειλημμένα το θέμα της
αναδιάρθρωσης του δημόσιου τομέα. Στα σχολεία να αξιολογηθούν οι δάσκαλοι. Στα
νοσοκομεία να έχουμε και νοσοκόμες και όχι μόνο γιατρούς. Στις εφορίες να
απομακρύνονται οι διεφθαρμένοι. Στους δήμους να μένει κανείς στην αποκομιδή των
σκουπιδιών και να μη γίνονται όλοι υπάλληλοι γραφείου.
Στην αστυνομία να μην
έχει ο κάθε επώνυμος 2-3 αστυνομικούς να του κουβαλούν τα ψώνια. Ο κατάλογος
είναι ατέλειωτος. Το Δημόσιο όμως είναι για όλα τα πολιτικά κόμματα η (ιερή)
αγελάδα. Και την άρμεγαν. Μέχρι και περιοδικά εκδίδει το ελληνικό Δημόσιο (!)
για να μπορεί το τυπογραφείο ενός κόμματος να τα τυπώνει.
Και τώρα έρχονται και
λένε: φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι. Ε, δεν φταίει ο Πέτρος, ο φίλος μου, για
την κατάσταση στην ΕΡΤ. 25 χρόνια κάνει όλες τις βάρδιες και τώρα τον πετάνε
σαν στημένη λεμονόκουπα.
Βέβαια, στο τμήμα του οι μισοί ερχόντουσαν μόνο κάθε 1η
και 15, αλλά ο Πέτρος δεν μίλαγε. Δεν είχε καταλάβει ο χαζός ότι ο μεγαλύτερος
εχθρός του δημόσιου υπάλληλου είναι ο άχρηστος δημόσιος υπάλληλος. Αυτός όμως
και κάποια όμοιά του «κορόιδα», κράτησαν την ΕΡΤ όρθια. Όπως και κάποιοι άλλοι
κρατούν τη χώρα ζωντανή.
Για να σας το πω και λυρικά. Δεν φταίνε τα δέντρα για τη
φωτιά στο δάσος. Τα ξερά φταίνε. Με αυτά τα ξερά δεν ασχολήθηκαν ποτέ οι
υπουργοί. Όχι μόνο δεν ασχολήθηκαν, τα έσπειραν κιόλας. Όλα τα πολιτικά γραφεία
είναι γεμάτα με καθηγητές. Γιατί, πού να τρέχεις στο Διδυμότειχο να διδάσκεις;
Επιλέγεις ένα κόμμα, ξημεροβραδιάζεσαι πίνοντας καφέδες και κάποια στιγμή θα
βρεθείς στο πλευρό ενός βουλευτή.
Το Διδυμότειχο όμως είναι εκεί και
«δουλεύει». Και οι γιατροί στη Φλώρινα. Και οι δάσκαλοι στις Σποράδες. Και οι
καρβουνιάρηδες στα εργοστάσια της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα. Και οι
σκουπιδιαρέοι στη Φυλή. Οι κομματικοί μηχανισμοί όμως δεν θέλουν να λερώσουν τα
χέρια τους με «αξιολογήσεις» και «αναδιαρθρώσεις». Να παίρνουν λοιπόν όλοι τα
ίδια - σαν τα σοβιέτ.
Τι μας κόφτει; Και βέβαια να προστατεύονται όλοι το ίδιο
- και οι ευσυνείδητοι και οι ασυνείδητοι. Γιατί οι Πασόκοι και οι
Νεοδημοκράτες που μας κυβέρνησαν ήταν πολύ λαρτζ για να ασχοληθούν. «Έλα, μωρέ,
άσε αυτούς και πάρε άλλους». Κάπως έτσι βρεθήκαμε σιγά-σιγά με δημόσιους
υπαλλήλους ήρωες αλλά χωρίς δημόσιες υπηρεσίες.
Και τώρα πρέπει να απολύσουμε
2.000 και μετά άλλους 2.000 και άλλους 2.000 και άλλους 2.000. Ποιους 2.000,
όμως; Πού είναι οι «λιγότερο δικοί μας» υπάλληλοι; Ποιοι έχουν την πιο αδύναμη
φωνή; Ποιους δεν θα υπερασπιστεί κανείς; Έψαξαν τη Δευτέρα, θα ψάξουν και την
Τετάρτη. Όχι δεν θα διώξουν τους άχρηστους. Τώρα πια δεν προλαβαίνουν να κάνουν
αξιολόγηση.
Ούτε βέβαια θα πειράξουν τους κομματικούς τους μηχανισμούς που
είναι γεμάτοι από αργόσχολους δημόσιους υπάλληλους. Σιγά μην απολύσουν τα ρουσφέτια τους. Στον κλήρο
θα το ρίξουν και όποιους πάρει (ξανά) η μπάλα.
