.Όταν η ΔΗΜΑΡ συναντά τον Όργουελ

Αποσύρει λοιπόν υπουργούς, υφυπουργούς, ειδικούς γραμματείς, γενικούς γραμματείς, διοικητές οργανισμών και στελέχη υπηρεσιών του δημοσίου. Ευτυχώς! Είμαστε μόλις 29 χρόνια μετά το 1984 του Όργουελ και παραλίγο να γίνει το λάθος. 
Παραλίγο, δηλαδή, να πιστέψουμε ότι τα κόμματα δεν διορίζουν πια κομματικούς υπαλλήλους, αλλά τοποθετούν σε θέσεις ευθύνης, ανθρώπους με προσόντα και με αξιοκρατικά κριτήρια. Μπορεί να ψηφίζουν ΔΗΜΑΡ ή ΜΑΡΔΗ ή ΡΑΜΗΔ, αλλά πάνω από όλα είναι ικανοί και έντιμοι άνθρωποι… Γι' αυτό τους επιλέγουν τα κόμματα και κάπου εκεί τελειώνει ο ρόλος τους. Από εκεί και πέρα ο καθένας κρίνεται από τη δουλειά του.
Τέτοια ανατρεπτικά πήγαμε να πιστέψουμε, αλλά ευτυχώς ήρθε η κρίση στην ευλογημένη ΕΡΤ και μπήκαν τα πράγματα στη θέση τους. Οι μεγάλοι κομματικοί αδελφοί συνεχίζουν να ασκούν τον απόλυτο έλεγχο στις πράξεις και τις συνειδήσεις των κομματικών υπαλλήλων τους. Τους διορίζουν, τους προωθούν, τους αναβαθμίζουν, τους μειώνουν, τους παύουν, τους αποσύρουν, τους καταργούν, τους εξαφανίζουν… Και χωρίς να τους ρωτάνε, βέβαια. 
Γιατί υπάρχει ο φόβος, κάποιοι, να θέλουν να μείνουν στις θέσεις τους, για να ολοκληρώσουν τις δουλειές που έχουν αναλάβει, αλλά αν τους δίναμε το δικαίωμα της επιλογής τότε θα ήταν η αρχή του τέλους για τους μεγάλους κομματικούς αδελφούς. Τα έχει πει αυτά ο Όργουελ. Αν αφήσουμε περιθώρια στην ελεύθερη βούληση, τότε ο ιός της ελευθερίας μπορεί να μεταδοθεί σε όλη την κοινωνία. 
Θα φύγει, λοιπόν, από παντού η ΔΗΜΑΡ. Όχι μόνο οι υπουργοί της και οι υφυπουργοί της, αλλά και οι τεχνοκράτες της από τις υγειονομικές υπηρεσίες (!), τα ΕΛΤΑ, τον ΟΑΣΑ, τη ΓΑΙΑΟΣΕ, τον ΕΦΕΤ, το Κτηματολόγιο, τις Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας… Για να συνεχίσουν να υπάρχουν οι μεγάλοι κομματικοί αδελφοί, η ελευθερία βούλησης πρέπει να παραμείνει θανάσιμο αμάρτημα. Και πρέπει να εξαλειφθεί οτιδήποτε οδηγεί στη διάπραξή της.

Να συνεχίσουμε να προχωράμε, σύντροφοι, με γνώμονα τον απόλυτο έλεγχο στις πράξεις και τις συνειδήσεις των «στελεχών» και των «υπαλλήλων». Να κρατηθεί πάση θυσία η συνοχή των οργουελιανών κομμάτων. 
Κανονικά, μάλιστα, ο μεγάλος (μικρομέγαλος, για να ακριβολογούμε) κομματικός αδελφός της ΔΗΜΑΡ θα έπρεπε να αποσύρει όχι μόνο υπουργούς-υφυπουργούς και στελέχη και συμβούλους και εμπειρογνώμονες, αλλά και όλους ανεξαιρέτως τους δημοσίους υπαλλήλους του (φίλα προσκείμενους και συμπαθούντες). Αλλά ακόμα το ουργουελιανό σύστημα εξουσίας έχει ατέλειες.

.

.