Δεδομένο είναι ότι
η δημοσιονομική πορεία κατά τη χρονιά που πλησιάζει στο τέλος της υπήρξε
σημαντικά καλύτερη απ' όσο είχε προβλεφθεί, με εντυπωσιακότερο αποτέλεσμα την
επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος. Κατά συνέπεια εύλογη είναι η επιδίωξη
της κυβέρνησης για ακόμη θετικότερα αποτελέσματα μέσα στην επόμενη χρονιά. Και
για την ακρίβεια την είσοδο της χώρας σε αναπτυξιακή τροχιά και την έναρξη της
σταδιακής μείωσης της ανεργίας.
Αλλά δεδομένο
είναι και κάτι άλλο, το οποίο κανένας δεν επιτρέπεται να αγνοεί.
Oτι τα όρια
αντοχής της ελληνικής κοινωνίας έχουν εξαντληθεί, ότι νέες περικοπές μισθών και
συντάξεων θα ήταν αδιανόητο να επιβληθούν και ότι θα ήταν τραγικό να προστεθούν
πρόσθετα μέτρα λιτότητας σ' έναν λαό για τον οποίο διεθνείς οργανισμοί και κυβερνητικοί
και οικονομικοί παράγοντες αναγνωρίζουν ότι έχει υποβληθεί σε πρωτοφανείς
θυσίες και έχει υπερβεί κάθε προσδοκία δημοσιονομικής σύγκλισης.
Η κυβέρνηση έχει
επανειλημμένα διαβεβαιώσει ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν νέα μέτρα που θα
επιβαρύνουν τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.
Και η συγκεκριμένη δέσμευση
έχει διατυπωθεί δημόσια και από τους Α. Σαμαρά και Ευ. Βενιζέλο προσωπικά, οι
οποίοι και οφείλουν να την τηρήσουν.
Γιατί εκτός του κινδύνου να τραυματιστεί
καίρια η αξιοπιστία τους, είναι βέβαιο ότι οι φιλόδοξοι στόχοι που έχει θέσει η
κυβέρνηση για το 2014 δεν θα είναι εύκολο να επιτευχθούν αν δεν υπάρξει
κοινωνική και εργασιακή ηρεμία.
Ωστόσο οι
διαθέσεις της τρόικας δεν συμπορεύονται με τις κυβερνητικές δεσμεύσεις. Αρα η
διαπραγμάτευση που έχει ξεκινήσει προβλέπεται ιδιαίτερα κρίσιμη και ανάλογα
οφείλει να την αντιμετωπίσει η κυβέρνηση. Που δεν θα πρέπει να διστάσει να
επισημάνει στους εταίρους και δανειστές μας και την κρισιμότητα των
δρομολογημένων πολιτικών και δικαστικών εξελίξεων.
