Μια πρώτη παρατήρηση
την οποία προκαλεί η ανάγνωση της προγραμματικής συμφωνίας των δύο κυβερνητικών
εταίρων είναι ότι δυσκολεύεται να εντοπίσει κανείς τον λόγο για τον οποίο
χρειάστηκαν τέσσερις μήνες για να επιτευχθεί η αναγκαία σύγκλιση θέσεων και
απόψεων. Εξαιρείται, φυσικά, η περίπτωση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, που
προφανώς δεν θα είχε περιληφθεί προ διμήνου ή τριμήνου στους κυβερνητικούς
σχεδιασμούς.
Αυτονόητοι για μια συμμαχική κυβέρνηση σε περίοδο κρίσης
είναι οι στόχοι που θέτει το πρόγραμμα. Και δεν θα μπορούσε να γίνει και
διαφορετικά. Οταν η οικονομική δια...περισσότερα »
