.Οι «Βλαχοδήμαρχοι», ο Αλέξης και..μεις

Ανδρέας Παπαδόπουλος 

Ο χώρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αποτελεί, ως γνωστόν, τη μικρογραφία της χώρας. Με τα αρνητικά της και τα θετικά της. Με τη διαφθορά, τη σπατάλη, τη γραφειοκρατία, το πελατειακό κράτος, αλλά και δήμους που κάνουν μεγάλη προσπάθεια να συμμαζέψουν τα οικονομικά τους, με σημαντικό κοινωνικό έργο, με εξωστρεφείς πολιτιστικές δράσεις, που κάνουν αγώνα να περιορίσουν τη χαρτούρα ή αποτελούν πρότυπο στην απορροφητικότητα των κοινοτικών κονδυλίων.

Δεν είναι τυχαίο, ωστόσο, το γεγονός ότι οι δήμαρχοι με θετικό πρόσημο στο έργο τους, έχουν, ως επί τω πλείστον, αναφορά στην κεντροαριστερά. Τα πιο ελπιδοφόρα μηνύματα από την πλευρά της τοπικής αυτοδιοίκησης βρίσκουν αποτύπωμα στη λεγόμενη «κίνηση των πέντε δημάρχων», ήτοι στον Γ. Καμίνη, στον Γ. Μπουτάρη, στον Π. Σκοτινιώτη, στον Φ. Φίλιο και στον Γ. Δημαρά. Είναι (και) αυτοί που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ονόμασε «βλαχοδήμαρχους». 

Η επιλογή του κ. Τσίπρα να στοχοποιήσει τους συγκεκριμένους δηλοί δύο πράγματα: πρώτον, την ανάγκη να σπεύσουν άμεσα οι προοδευτικές δυνάμεις να εκφράσουν τη στήριξή του σε αυτούς, αλλά και σε πολλούς άλλους δημάρχους που έχουν εκλεγεί υπό την ομπρέλα της κεντροαριστεράς. Και δεύτερον, καταδεικνύει την αντίθεση-αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ σε οτιδήποτε αποπνέει αέρα προόδου, μεταρρύθμισης, κοσμοπολιτισμού, αλλά και νομιμότητας.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί αυτοδιοικητικούς παράγοντες που το μόνο που θα κάνουν είναι να υψώνουν το λάβαρο του αντιμνημονιακού αγώνα, με μόνο στόχο να μην αλλάξει τίποτα, ακόμα και τα…όρια των δήμων τους. (Ας θυμηθούμε μόνο τον αγώνα-απεργία πείνας- που έκανε ο κ. Κορτζίδης για να μην ενωθεί το Ελληνικό με την Αργυρούπολη).

Και την ίδια ώρα, κάποια ΜΜΕ «παίζουν» με τους υποψηφίους της Χρυσής Αυγής, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την υποδοχή της ενδεχόμενης υποψηφιότητας του Κασιδιάρη για το Δήμο Αθηναίων. Παρουσιάζουν, δηλαδή, το ναζιστή με το σχετικό τατουάζ στο μπράτσο, ως μια υποψηφιότητα που ταράζει τα νερά. Καλλιεργούν ένα κλίμα ότι η Χρυσή Αυγή θα σαρώσει στις εκλογές και το κάνουν περισσότερο ως ευχή(;) παρά ως απειλή.

Απέναντι σε αυτές τις δυο εκδοχές, οι οποίες προφανώς και απέχουν εντελώς η μία από την άλλη, επιβάλλεται οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας, της οικολογίας να δείξουν τα ίδια ανακλαστικά με αυτά του 2010. Τότε που ο αυτοδιοικητικός χάρτης βάφτηκε με τα χρώματα της προόδου. Να σπεύσουν άμεσα να ενισχύσουν τις υποψηφιότητες εκείνες που τόλμησαν και πέτυχαν πράγματα, που πήγαν κόντρα στις κατεστημένες πρακτικές δεκαετιών.

 Να στηρίξουν τους έμπειρους δημάρχους, με σαφή αναφορά στην κοινωνία των πολιτών, που συνέβαλλαν ώστε μια σειρά από πόλεις να αλλάξουν εικόνα, αλλά και νέους δημάρχους σε απομονωμένες περιοχές που κατάφεραν να μετατρέψουν τις πόλεις τους σε πρότυπο για το τι μπορεί να κάνει ένας νέος δήμαρχος αν έχει όραμα και μεράκι. Και βεβαίως, όπου δεν υπάρχουν, να δημιουργήσουν αυτοδιοικητικές κινήσεις με τα παραπάνω χαρακτηριστικά. 

Τα παραδείγματα των επιτυχημένων αυτοδιοικητικών είναι πολλά και γνωστά. Χωρίς κομματικά γυαλιά, λοιπόν, ας τους ενισχύσουμε. Άλλωστε, πολλές φορές η αυτοδιοίκηση έχει δείξει τι πρέπει να γίνει και σε κεντρικό επίπεδο!