Δημήτρης Καμπουράκης
Τον καιρό που πίστευα ακραδάντως ότι κρατούσα τον ανώτατο θρησκευτικό άρχοντα
της υφηλίου από τους όρχεις, τριγύριζε στον χώρο της δουλειάς μου ένας
σκοτεινός τυπάκος ακαθόριστης ηλικίας που φορούσε παλιομοδίτικα σακάκια και δεν
μιλούσε ποτέ.
Ήταν μια άχρωμη σκοτεινή υποπροσωπικότητα, κοντός και κλειστός
σαν αναδιπλωμένο στρείδι, με μάτια χωμένα βαθιά μέσα στις κόχες τους. Κανένας
δεν ήξερε τι ακριβώς δουλειά έκανε στην επιχείρηση, λαθροβιούσε αόριστα στις
παρυφές της πολυπρόσωπης αυλής του λαμπερού αφεντικού. Ένα μεσημέρι,
παρακολουθώντας από απόσταση μια ... περισσότερα »
